Kim jest dziewczynka w lustrze? O czym marzy? Co czuje? Czy czasem się boi? Dziewczynka w lustrze jest jak magiczne pudełko zamknięte między okładkami książki. Kiedy je otwieramy, uwalnia się magia dzieciństwa. Przenosimy się do epoki, w której zabawa jest światem, a cały świat zabawą.
Książka zaczyna się od utworu Dziewczynka: “Wraz z moimi narodzinami narodziły się też dwie mamy: moja mama i mama, którą kiedyś zostanę. Ile dziewczynek zobaczyłabym w lustrze…”, co doskonale oddaje to magiczne przeglądanie się w szeregu luster.
Dla osób, które miały szczęśliwe dzieciństwo, książka ta jest zwierciadłem przeszłości. Te, które nie mają tak dobrych wspomnień, mogą dzięki niej przekazać ciepło własnemu dziecku i czerpać z tego doświadczenia, mogą wspólnie patrzeć w lustro: Co w nim widzisz? Swoją mamę, siebie jako małą dziewczynkę? Pokolenia dziewczyn i kobiet, które cię poprzedzały? Może siebie jako przyszłą dorosłą kobietę?Przewracając strony, możemy podziwiać magię słów Katalin Tasi i obrazów Hajnalki Szimonidesz. W tekście jest miękkość i ciepło, które pięknie oddaje stonowana kolorystyka stron i malowane ilustracje. Działają tak, że chcemy gładzić długie włosy mamy, dotykać płatków bukietu, który trzyma, czy delikatnej skóry małej siostry. Każdy wiersz stanowi, oparte na wspomnieniach, przemyślenia o rodzicach, dziadkach, przyjaźni, przemijaniu, starości czy oczekiwaniu rodzeństwa. Dziewczynka w lustrze to lektura o cieple, jakie dają więzy rodzinne i przyjacielskie, książka dotykająca istoty codzienności, potrzebna w świecie powszedniego zabiegania.
Katalin Tasi, jak sama mówi, jako dziecko uwielbiała bajki, teatr i przygody, a kiedy dorosła, zdała sobie sprawę, że bardzo lubi opowiadać historie. Inspiracją dla powstania Dziewczynki w lustrze stała się ilustracja Boglárki Paulovkin z książki Mário Csillagszedő Ottó Kissa, przedstawiająca dziewczynkę klęczącą przed lustrem obok sznuru pereł i szminki. Tomik wierszy i obraz wywarły na autorce ogromne wrażenie. Wiele razy wracała do książki, a przed sobą miała twarz małej, przeglądającej się w lustrze dziewczynki. Od tego momentu zastanawiała się: gdybym była bohaterką z książki, kogo bym zobaczyła w lustrze: czy nadal małą dziewczynkę? Dziewczynka w lustrze powstała zimą 2005 roku i czekała na publikację siedemnaście lat. Katalin Tasi, z zawodu prawniczka, która przez 17 lat pracowała w biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, napisała ją w swoim rodzinnym domu, w pokoju ukochanego dziadka, do którego zresztą często wraca w swoich utworach. W miejscu tym wspominała dziecięce lata, chwile, kiedy dziadek opowiadał jej, inspirowane ludowymi przypowieściami, historie.
Autorka
Katalin Tasi od kilkunastu lat zajmuje się literaturą dziecięcą. Wcześniej publikowała w czasopismach fachowych, akademickich i krytycznych, poświęconych literaturze dziecięcej.
Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa ELTE University of Technology i przez rok była stypendystką naukową na Uniwersytecie w Osace, więc dobrze zna ojczyznę „Teatru Papieru” – Japonię. Jej pierwsza książka dla dzieci The World Tells Tales została opublikowana w 2006 roku. Inspiracją do jej napisania był właśnie pobyt w krainie kwitnącej wiśni. Od tego czasu wiele jej opowieści opublikowano na Węgrzech i we Francji. Sensoryczny story book The Sandman był nominowany w 2022 roku do nagrody Dziecięcej Książki Roku, a najnowsza książka poetycka Dziewczynka w lustrze została nominowana do tej nagrody także w roku 2023.
Ilustratorka
Hajnalka Szimonidesz jako początkująca artystka lubowała się w rzeźbie, potem odkryła malarstwo. Nigdy nie przypuszczała, że zostanie ilustratorką książek dla dzieci. Swoją przygodę z ilustracją rozpoczęła do konkursu Aranyvackor, w którym wzięła udział. Od tamtej pory, na szczęście dla czytelników, nie robi nic innego, tylko tworzy coraz wspanialsze dzieła sztuki w książkach dla dzieci. Banalne czy nie, rysunki Hajnalki Szimonidesz mają duszę. Każdy, kto lubi piękne i delikatne obrazy powinien zaopatrzyć się w książki z jej ilustracjami.
Tłumaczka
Karolina Wilamowska (1988) ‒ absolwentka filologii polskiej i filologii węgierskiej na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów podyplomowych z przekładu literatury węgierskiej prowadzonych przez Instytut Balassiego w Budapeszcie. Obecnie przygotowuje rozprawę doktorską na temat polskiej i węgierskiej literatury nurtu wiejskiego. Pracuje jako tłumaczka, redaktorka i korektorka. Opublikowała kilka przekładów książkowych oraz kilkadziesiąt tłumaczeń tekstów literackich, esejów, artykułów naukowych, historycznych i publicystycznych. Współpracowała z takimi czasopismami, jak: Literatura na Świecie, Herito, Tekstualia, Mały Format, Elewator, Karta, Czas Literatury, FA-art, Fabularia, Wizje czy Popmoderna. Za przekład książki Györgya Konráda Kurator nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia w 2022 roku. Laureatka Nagrody „Literatury na Świecie” w kategorii Nowa Twarz. Mieszka na Mokotowie.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.